Ta wieś parafialna trafiła do źródeł historycznych pod koniec XIII w. Pierwszy jej zapis Czeczenwo wygląda na zdefektowany, następny z Wielkiej księgi czynszowej Krzyżaków z pierwszej połowy XV w. w formie Czetischow, a tym bardziej zapis ze źródeł polskich z r. 1534 Cziecziessewo oddaje pierwotną formę nazwy. Następne zapisy, począwszy od r. 1570 w postaci Czeczewo oddają już dzisiejszą postać nazwy. Niemcy też ją podtrzymali w formie Czetschau.
Formą pierwotną, etymologiczną było zatem Ciecieszewo albo Cieciszewo. Jest to nazwa dzierżawcza od imienia Ciecisz. Imię to jest zdrobnieniem od pełnego dwuczłonowego imienia staropolskiego Ciecierad. Jest to imię tzw. kręgu rodzinnego, mówiące o tym, że ktoś się cieszy (jest rad) swojej cioci. Podobnymi imionami z kręgu rodzinnego są Dziadumił, "miły dziadkowi" , Siestrzewit "obrońca siostry", Bratumił "miły bratu" itd. W dzisiejszej postaci nazwy Czeczewo oddano pod wpływem niemieckim polskie ć, kaszubskie c przez niemieckie cz. Poza tym pod wpływem inicjalnego (tzn. na pierwszą sylabę padającego) akcentu wypadła sylaba -sze-. Tak tedy z formy Ciecieszewo doszło do dzisiejszej Czeczewo. Była to wieś szlachecka, nie dała jednak podstawy żadnemu nazwisku pomorskiemu i kaszubskiemu.
Edward Breza, Czeczewo, Gazeta Kartuska, wyd. 24, 1993r. , str 11
